جراحی گوش برجسته، که در اصطلاح پزشکی با نام اتوپلاستی شناخته می‌شود، یک راهکار موثر و پرطرفدار برای اصلاح ظاهر گوش‌هایی است که بیش از حد از سر فاصله گرفته‌اند. این عمل نه تنها ظاهر فرد را بهبود می‌بخشد، بلکه در بسیاری از موارد منجر به افزایش قابل توجه اعتماد به نفس و بهبود کیفیت زندگی اجتماعی، به ویژه در کودکان و نوجوانانی می‌شود که هدف تمسخر قرار می‌گیرند. اگرچه آمار موفقیت اتوپلاستی بالا بوده و اکثریت قریب به اتفاق نتایج رضایت‌بخش هستند، اما ضروری است که متقاضیان این جراحی با دیدی واقع‌بینانه قدم در این مسیر بگذارند و از کلیه جوانب، از جمله عوارض احتمالی آن آگاه باشند.
عمل جراحی گوش برجسته، مانند هر مداخله جراحی دیگری، خالی از ریسک نیست. نگرانی در مورد عوارض پس از عمل، امری کاملاً طبیعی و حتی ضروری است. این آگاهی، به بیمار کمک می‌کند تا در مرحله تصمیم‌گیری، انتظارات منطقی‌تری داشته باشد و در دوره نقاهت نیز، هرگونه نشانه غیرطبیعی را به موقع تشخیص داده و به پزشک اطلاع دهد. هدف از این مقاله، ارائه یک راهنمای جامع و شفاف در خصوص تمام عوارض جراحی گوش برجسته است؛ از عوارض شایع و موقتی گرفته تا ریسک‌های نادرتر که نیاز به توجه فوری دارند. ما در اینجا تلاش کرده‌ایم تا اطلاعاتی دست اول و کاملاً انحصاری ارائه دهیم که مسیر تصمیم‌گیری آگاهانه شما را هموار سازد.
درک این نکته حائز اهمیت است که اغلب عوارض جراحی گوش برجسته با انتخاب یک جراح ماهر و باتجربه، رعایت دقیق دستورالعمل‌های قبل و بعد از عمل، و توجه به سلامت عمومی بدن، قابل پیشگیری و یا در صورت بروز، قابل مدیریت هستند. این عمل به طور کلی در دسته جراحی‌های کم‌خطر قرار می‌گیرد، اما نادیده گرفتن ریسک‌های احتمالی، می‌تواند به نتایجی ناخواسته منجر شود. بنابراین، مطالعه دقیق این مقاله، شما را برای مواجهه با واقعیت‌های دوره نقاهت آماده می‌کند تا بتوانید با آگاهی کامل، بهترین نتیجه ممکن را از جراحی خود به دست آورید و نگران عوارض جراحی گوش برجسته نباشید.
آنچه می خوانید
عدم تقارن و برگشت‌پذیری شکل گوش
یکی از مهم‌ترین دلایلی که بیماران را در مورد عوارض جراحی گوش برجسته نگران می‌کند، احتمال عدم تقارن بین دو گوش پس از اتمام دوره نقاهت است. حتی پیش از جراحی، اکثر افراد درجاتی از عدم تقارن طبیعی را در اجزای صورت خود، از جمله گوش‌ها، دارند. هدف جراح، دستیابی به حداکثر تقارن ممکن است، اما تضمین تقارن صددرصد عملاً غیرممکن است و تغییرات جزئی در روند ترمیم می‌تواند منجر به اختلافاتی شود که گاهی تا چند میلی‌متر هم می‌رسد.
این عدم تقارن ممکن است به دلایل مختلفی از جمله تفاوت در ترمیم غضروف‌ها، ورم طولانی‌مدت یک طرف یا حتی تفاوت‌های ظریف در تکنیک جراحی ایجاد شود. در صورتی که عدم تقارن محسوس و آزاردهنده باشد، این مسئله به عنوان یکی از عوارض جراحی گوش برجسته مطرح می‌شود و در برخی موارد، برای اصلاح آن نیاز به یک عمل ترمیمی ثانویه است. مشورت با جراح درباره میزان تقارن مورد انتظار، می‌تواند در مدیریت انتظارات شما بسیار موثر باشد.
برگشت‌پذیری شکل گوش (Re-protrusion) نیز یکی دیگر از عوارض جراحی گوش برجسته محسوب می‌شود که در آن، گوش یا بخشی از آن به تدریج به حالت برجسته قبلی خود بازمی‌گردد. این عارضه اغلب به دلیل الاستیسیته ذاتی و حافظه غضروف رخ می‌دهد، به خصوص در مواردی که روش جراحی بدون برش غضروف و تنها با استفاده از بخیه‌ها انجام شده باشد. فشار مداوم و نامناسب در دوره نقاهت یا نپوشیدن هدبند محافظتی نیز می‌تواند ریسک بازگشت را افزایش دهد.
برای کاهش خطر بازگشت، جراحان اغلب از تکنیک‌های ترکیبی و همچنین بخیه‌های دائمی برای تثبیت شکل جدید غضروف استفاده می‌کنند. با این حال، باید پذیرفت که غضروف گوش ماده‌ای زنده است و تمایل دارد به شکل اولیه خود بازگردد. اگرچه این بازگشت معمولاً کمتر از حالت پیش از عمل است، اما در صورت نیاز به اصلاح کامل، ممکن است جراحی مجدد لازم باشد. بنابراین، آگاهی از این ریسک، بخشی مهم از شناخت عوارض جراحی گوش برجسته است.
خونریزی و تشکیل هماتوم لاله گوش
خونریزی، به عنوان یک عارضه جراحی گوش برجسته، می‌تواند در حین یا پس از عمل اتفاق بیفتد. در طول جراحی، جراح با دقت عروق خونی کوچک پشت گوش را کنترل می‌کند تا خونریزی به حداقل برسد. اما پس از اتمام عمل، ریسک تجمع خون در زیر پوست و اطراف غضروف، که در اصطلاح پزشکی هماتوم لاله گوش نامیده می‌شود، وجود دارد که یکی از عوارض جراحی گوش برجسته است.
هماتوم به صورت یک توده متورم، سفت و دردناک در ناحیه عمل ظاهر می‌شود و می‌تواند به دلیل فشار وارده یا ناکافی بودن کنترل خونریزی ایجاد شود. این عارضه می‌تواند خطرناک باشد؛ زیرا تجمع خون در فضای محدود زیر پوست لاله گوش، می‌تواند بر خونرسانی به غضروف تأثیر بگذارد و در صورت عدم درمان به موقع، منجر به نکروز غضروف و تغییر شکل دائمی و نامطلوب گوش شود.
عوارض جراحی گوش برجسته عوارض جراحی گوش برجسته عوارض جراحی گوش برجسته عوارض جراحی گوش برجسته
در صورت بروز هماتوم، معمولاً نیاز به مداخله فوری پزشک وجود دارد. این مداخله می‌تواند شامل تخلیه هماتوم با استفاده از یک سوزن ظریف یا در موارد شدیدتر، باز کردن مجدد زخم جراحی برای تخلیه کامل لخته‌های خون و کنترل مجدد منبع خونریزی باشد. برای پیشگیری از این عارضه جراحی گوش برجسته، جراح اغلب توصیه می‌کند که بیمار از مصرف داروهای رقیق‌کننده خون مانند آسپرین و برخی مکمل‌های گیاهی، چند هفته قبل و بعد از عمل خودداری کند.
پوشیدن باند فشاری مخصوص پس از جراحی نیز نقش حیاتی در کاهش ریسک تشکیل هماتوم دارد. این باند با اعمال فشار ملایم و یکنواخت، به تثبیت لایه‌های پوست و غضروف کمک کرده و فضای احتمالی برای تجمع خون را محدود می‌کند. بنابراین، رعایت دقیق توصیه‌های جراح در مورد استفاده از باند، یک گام اساسی در مدیریت و پیشگیری از این بخش از عوارض جراحی گوش برجسته است.
عفونت غضروف گوش (پریکندریت)
اگرچه نرخ کلی عفونت در جراحی گوش برجسته نسبتاً پایین است، اما عفونت غضروف گوش (پریکندریت) یک عارضه جراحی گوش برجسته جدی محسوب می‌شود. پریکندریت عفونتی است که لایه پوششی غضروف گوش (پری‌کُندر) را درگیر می‌کند و در صورت پیشرفت، می‌تواند به خود غضروف آسیب بزند و شکل ظاهری گوش را به صورت غیرقابل برگشت تغییر دهد.
علائم عفونت معمولاً شامل افزایش قرمزی، تورم، درد شدید، گرمی غیرعادی ناحیه عمل و گاهی ترشحات چرکی است. این علائم معمولاً چند روز پس از عمل شروع میشوند و نباید با درد و تورم طبیعی پس از جراحی اشتباه گرفته شوند. اگر درد با داروهای مسکن بهبود نیابد یا تورم و قرمزی به صورت پیشرونده افزایش یابد، باید فوراً به پزشک مراجعه کرد.
درمان پریکندریت نیازمند تجویز آنتی‌بیوتیک‌های قوی و هدفمند است که بتوانند به بافت غضروفی نفوذ کنند. در موارد شدیدتر، ممکن است برای پاکسازی کامل ناحیه عفونی و جلوگیری از گسترش آسیب، نیاز به جراحی مجدد و تخلیه آبسه باشد. تأخیر در درمان این نوع از عوارض جراحی گوش برجسته می‌تواند به ذوب شدن غضروف و به اصطلاح، ایجاد “گوش گل کلمی” یا Deformity Cauliflower منجر شود که اصلاح آن بسیار دشوار است.
پیشگیری از عفونت با رعایت کامل بهداشت زخم، مصرف آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده توسط جراح به صورت پیشگیرانه، و پرهیز از دستکاری یا آلوده کردن ناحیه عمل انجام می‌پذیرد. همچنین، مهم است که در صورت مشاهده هرگونه سوراخ شدن یا باز شدن بخیه‌ها، بلافاصله به پزشک اطلاع داده شود تا ریسک نفوذ باکتری‌ها به غضروف به حداقل برسد. مقابله با عفونت، کلیدی‌ترین بخش در مدیریت عوارض جراحی گوش برجسته است.
مشکلات ناشی از اسکار و جای زخم
یکی از نگرانی‌های رایج در مورد هر جراحی زیبایی، به جای ماندن جای زخم یا اسکار است. در جراحی گوش برجسته، خوشبختانه برش‌ها معمولاً در پشت لاله گوش ایجاد میشوند و در حالت عادی کاملاً پنهان هستند. با این وجود، مشکلاتی مانند ایجاد اسکار هیپرتروفیک یا کلوئید به عنوان عوارض جراحی گوش برجسته مطرح میشوند که میتوانند ظاهر ناحیه عمل را تحت تأثیر قرار دهند.
اسکار هیپرتروفیک، جای زخمی است که قرمز، ضخیم و برجسته می‌شود اما به ناحیه اصلی برش محدود می‌ماند. در مقابل، کلوئید، نوعی اسکار برجسته و ضخیم است که فراتر از مرزهای برش اولیه گسترش می‌یابد. افراد با پوست تیره‌تر یا سابقه خانوادگی کلوئیدسازی، بیشتر در معرض خطر این عوارض جراحی گوش برجسته قرار دارند. این اسکارها ممکن است با خارش و ناراحتی نیز همراه باشند.
برای کاهش ریسک تشکیل اسکار غیرطبیعی، جراحان از تکنیک‌های ظریف بخیه زدن استفاده می‌کنند و اغلب درمانهای پیشگیرانه مانند استفاده از ورقه‌های سیلیکونی یا کرم‌های خاص را توصیه می‌کنند. در صورتی که اسکار هیپرتروفیک یا کلوئید ایجاد شود، درمانهای متعددی از جمله تزریق استروئیدها به داخل بافت اسکار، لیزر درمانی، یا در مواردی جراحی مجدد برای برداشتن اسکار، در دسترس هستند.
مراقبت دقیق از زخم در دوران نقاهت، از جمله محافظت در برابر نور خورشید و پرهیز از کشش یا فشار به بخیه‌ها، نیز در کاهش احتمال بروز این عوارض جراحی گوش برجسته تأثیر بسزایی دارد. هرگونه تورم یا قرمزی غیرعادی که مدت‌ها پس از جراحی ادامه یابد، می‌تواند نشانه‌ای از شروع تشکیل اسکار غیرطبیعی باشد که باید توسط پزشک مورد ارزیابی قرار گیرد.
بی‌حسی یا تغییر در حس پوست گوش
تغییر در حس پوست ناحیه اطراف گوش، یک عارضه جراحی گوش برجسته است که تقریباً همیشه به صورت موقت رخ می‌دهد. در طول جراحی، جابجایی غضروف و دستکاری بافت‌ها می‌تواند به رشته‌های عصبی حسی ظریف که به پوست لاله گوش عصب‌دهی می‌کنند، به صورت موقت آسیب بزند. این امر اغلب منجر به احساس بی‌حسی یا کاهش حس در بخش‌هایی از گوش، به ویژه لبه‌ها یا پشت گوش می‌شود.
این بی‌حسی موقت معمولاً با گذشت چند هفته تا چند ماه به تدریج برطرف می‌شود؛ زیرا رشته‌های عصبی آسیب‌دیده شروع به ترمیم و بازسازی می‌کنند. بازگشت حس ممکن است با احساساتی مانند سوزن سوزن شدن، خارش یا حساسیت بیش از حد (هیپرسنسیتیویته) همراه باشد که نشان‌دهنده شروع فرآیند بهبودی است.
با این حال، در موارد نادر، تغییرات در حس می‌تواند دائمی باشد. این اتفاق بیشتر زمانی رخ می‌دهد که آسیب عصبی در طول عمل شدیدتر باشد. اگرچه این بخش از عوارض جراحی گوش برجسته معمولاً از لحاظ پزشکی خطرناک نیست، اما می‌تواند برای بیمار آزاردهنده باشد. به عنوان مثال، ممکن است بیمار نتواند دمای شدید (سرما یا گرما) را به درستی حس کند، که نیازمند توجه بیشتر برای محافظت از گوش در برابر آسیب‌های محیطی است.
لازم به ذکر است که جراحان باتجربه تمام تلاش خود را می‌کنند تا با انجام جراحی به روشی بسیار ظریف، آسیب به ساختارهای عصبی را به حداقل برسانند. اما به دلیل پیچیدگی شبکه عصبی، نمی‌توان به طور کامل از بروز این عارضه جراحی گوش برجسته جلوگیری کرد. بیماران باید از قبل از این احتمال آگاه باشند و در طول دوره نقاهت، صبورانه منتظر بازگشت تدریجی حس باشند.
عوارض مربوط به بخیه‌ها و نخ‌های جراحی
بخیه زدن یکی از مهم‌ترین مراحل جراحی گوش برجسته است و تثبیت شکل جدید غضروف به طور عمده با استفاده از بخیه‌های دائمی یا نیمه‌دائمی انجام می‌شود. با این حال، مشکلاتی که در رابطه با این بخیه‌ها ایجاد میشوند، میتوانند به عنوان بخشی از عوارض جراحی گوش برجسته مطرح گردند و نیاز به رسیدگی داشته باشند.
یکی از شایع‌ترین عوارض مربوط به بخیه‌ها، بیرون‌زدگی یا نمایان شدن نخ بخیه از سطح پوست است. این اتفاق ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها پس از جراحی رخ دهد و در محلی که بخیه غضروف را محکم کرده است، یک برآمدگی کوچک و آزاردهنده ایجاد کند. در برخی موارد، بدن نسبت به نخ بخیه واکنش نشان داده و التهاب موضعی یا گرانولوم (یک توده التهابی کوچک) تشکیل می‌دهد.
اگر بخیه از پوست بیرون بزند، ریسک عفونت نیز افزایش می‌یابد؛ زیرا یک مسیر مستقیم برای ورود باکتری‌ها به بافت‌های زیرین ایجاد می‌شود. در چنین حالتی، بیمار باید فوراً به جراح مراجعه کند. در اغلب موارد، بیرون‌زدگی بخیه یک عارضه جراحی گوش برجسته جزئی است که با یک مداخله سرپایی ساده (مانند برداشتن یا ترمیم بخیه) قابل حل است.
عوارض جراحی گوش برجسته عوارض جراحی گوش برجسته عوارض جراحی گوش برجسته عوارض جراحی گوش برجسته
عارضه دیگر مربوط به باز شدن بخیه‌ها (Dehiscence) است. این اتفاق می‌تواند به دلیل اعمال فشار یا کشش زیاد به گوش در دوران نقاهت یا کیفیت نامناسب ترمیم زخم رخ دهد. باز شدن بخیه‌ها می‌تواند منجر به بازگشت ناقص یا کامل برجستگی گوش شود و همچنین ریسک عفونت را افزایش دهد. رعایت دقیق دستورالعمل‌های مراقبت پس از عمل، به ویژه استفاده صحیح از هدبند، نقش کلیدی در پیشگیری از این بخش از عوارض جراحی گوش برجسته دارد.
واکنش‌های نامطلوب به بیهوشی و داروها
اگرچه اتوپلاستی اغلب با بی‌حسی موضعی و آرامبخش انجام می‌شود، در کودکان یا در مواردی خاص، ممکن است نیاز به بیهوشی عمومی باشد. واکنش‌های نامطلوب به داروهای بیهوشی، اگرچه جزئی از عوارض جراحی گوش برجسته نیستند و بیشتر به بیهوشی عمومی مرتبط هستند، اما به هر حال بخشی از ریسک‌های کلی فرآیند جراحی محسوب میشوند.
عوارض شایع و موقت بیهوشی عمومی شامل حالت تهوع، استفراغ، گلودرد (ناشی از لوله تنفسی) و سرگیجه پس از به هوش آمدن است. تیم بیهوشی با توجه به وضعیت سلامتی و سوابق دارویی بیمار، تمام تلاش خود را می‌کند تا این عوارض را به حداقل برساند و داروهای لازم برای کنترل آن‌ها را تجویز می‌کند. این عوارض معمولاً ظرف چند ساعت یا نهایتاً یک روز پس از عمل برطرف میشوند.
در مورد عوارض جراحی گوش برجسته به صورت مستقیم‌تر، احتمال بروز واکنش‌های آلرژیک به مواد مورد استفاده در حین و پس از جراحی وجود دارد. این مواد شامل نخ‌های بخیه، نوارهای جراحی (چسب‌ها)، محلول‌های ضدعفونی‌کننده یا داروهای ضد درد هستند. واکنش آلرژیک می‌تواند از یک بثورات پوستی خفیف تا واکنش‌های شدیدتر و نادر مانند شوک آنافیلاکسی متغیر باشد.
بسیار حیاتی است که بیمار هرگونه سابقه آلرژی دارویی یا حساسیت‌های پوستی خود را پیش از عمل به طور کامل با جراح و متخصص بیهوشی در میان بگذارد. این اطلاعات به تیم پزشکی کمک می‌کند تا از مواد جایگزین استفاده کرده و آمادگی لازم برای مواجهه با یک واکنش آلرژیک احتمالی را داشته باشند. در صورت مشاهده هرگونه قرمزی، خارش یا تورم غیرمعمول پس از عمل، باید بلافاصله پزشک را در جریان قرار داد تا اقدامات لازم برای مدیریت این بخش از عوارض جراحی گوش برجسته انجام شود.
عارضه “گوش تلفنی” و اصلاح بیش از حد
“گوش تلفنی” (Telephone Ear Deformity) یک عارضه جراحی گوش برجسته زیبایی‌شناختی است که به دلیل اصلاح نامتوازن قسمت‌های مختلف لاله گوش ایجاد می‌شود. در این حالت، قسمت میانی گوش بیش از حد به سر نزدیک شده و قسمت‌های بالا و پایین (لبه بالایی هلیکس و لوب گوش) نسبتاً برجسته باقی می‌مانند. این نامگذاری به دلیل شباهت ظاهر گوش به گوشی تلفن قدیمی است که در دو انتها پهن و در وسط باریک است.
این عارضه، اغلب نتیجه تکنیک نامناسب جراحی یا تمرکز بیش از حد بر اصلاح فرورفتگی کونکا بدون توجه کافی به ایجاد چین آنتی‌هلیکس است. این ناهنجاری می‌تواند ظاهر گوش را غیرطبیعی و مصنوعی جلوه دهد و معمولاً با نارضایتی شدید بیمار همراه است. متأسفانه، اصلاح “گوش تلفنی” معمولاً نیاز به یک جراحی ترمیمی پیچیده دارد تا بافت غضروف به طور متوازن بازسازی شود.
“اصلاح بیش از حد” (Overcorrection) نیز یک عارضه جراحی گوش برجسته است که در آن، گوش‌ها بیش از حد مورد نظر به سمت سر کشیده میشوند و ظاهری “سنجاق شده” یا غیرطبیعی پیدا می‌کنند. در حالی که هدف جراحی، کاهش برجستگی است، چسباندن کامل گوش به سر می‌تواند نتیجه‌ای نامطلوب از نظر زیبایی باشد. این حالت اغلب نشان‌دهنده افراط در استفاده از بخیه‌ها برای سفت کردن غضروف است.
پیشگیری از این عوارض جراحی گوش برجسته تا حد زیادی به تجربه، دقت و دید زیبایی‌شناختی جراح بستگی دارد. یک جراح ماهر باید درک عمیقی از آناتومی و هارمونی صورت داشته باشد تا نه تنها برجستگی را کاهش دهد، بلکه یک خمیدگی طبیعی و نرم در غضروف ایجاد کند. مشاوره پیش از عمل برای تعیین زاویه و فاصله مناسب گوش از سر، در جلوگیری از این نتایج ناخواسته بسیار مهم است.
نتیجه‌گیری
جراحی گوش برجسته یا اتوپلاستی، با وجود آمار بالای موفقیت و رضایت بیماران، همانند هر جراحی دیگری دارای ریسک‌هایی است که آگاهی کامل از آن‌ها امری ضروری است. همانطور که در این مقاله به تفصیل شرح داده شد، عوارض جراحی گوش برجسته طیفی از مشکلات جزئی و موقتی مانند درد و تورم، تا عوارض جدی‌تر مانند عدم تقارن، هماتوم، عفونت پریکندریت و مشکلات اسکار نظیر کلوئید را در بر می‌گیرد. مدیریت موفقیت‌آمیز این عوارض، بیش از هر چیز، به انتخاب درست جراح و پیروی دقیق بیمار از دستورالعمل‌های مراقبت پس از عمل بستگی دارد.
انتخاب یک جراح با صلاحیت، تجربه و مهارت اثبات شده، اولین و مهم‌ترین گام در به حداقل رساندن احتمال بروز عوارض جراحی گوش برجسته است. یک جراح مجرب قادر است با استفاده از تکنیک‌های دقیق، ریسک هماتوم و آسیب عصبی را کاهش داده و با ایجاد یک قوس طبیعی در غضروف، از عوارض زیبایی‌شناختی مانند “گوش تلفنی” پیشگیری کند. علاوه بر این، ارتباط صادقانه و روشن بین بیمار و جراح در مورد انتظارات و سابقه پزشکی، نقش بسزایی در تضمین یک نتیجه موفقیت‌آمیز دارد.
در نهایت، باید توجه داشت که اکثر عوارض جراحی گوش برجسته، به ویژه مشکلات شایع مانند ورم و بی‌حسی موقت، با گذشت زمان و صبر بهبود می‌یابند. در مواردی که عوارض جدی‌تر رخ دهند، مداخله زودهنگام پزشکی معمولاً می‌تواند نتایج نامطلوب را اصلاح کند و از تغییر شکل دائمی جلوگیری نماید. بنابراین، با آگاهی کامل از ریسک‌ها، انتخاب هوشمندانه جراح و تعهد به دوره نقاهت، می‌توانید با اطمینان خاطر بیشتری برای جراحی اتوپلاستی اقدام کنید و از زیبایی جدید گوش‌های خود لذت ببرید.
دکتر قهاری متخصص و جراح گوش ، حلق و بینی با 13 سال سابقه در زمینه جراحی های زیبایی گوش و بینی، تخصص خود را در دانشگاه تبریز در رشته گوش و حلق و بینی اخذ کرده اند. دکتر قهاری در زمینه های مختلف گوش و حلق و بینی، از جمله جراحی زیبایی بینی، جراحی ترمیمی بینی، جراحی گوش، جراحی حلق و جراحی سر و گردن تخصص دارند. ایشان سابقه ی درخشانی در انجام انواع عمل های جراحی گوش و حلق و بینی دارند و به دلیل مهارت و تجربه ی بالای خود، در بین بیماران و همکاران خود از احترام زیادی برخوردار هستند.ین بیماران و همکاران خود از احترام زیادی برخوردار هستند.
سوالات متداول
آیا درد پس از جراحی گوش برجسته شدید است؟
درد پس از عمل جراحی گوش برجسته معمولاً در حد متوسط تا خفیف است و با استفاده از داروهای مسکنی که پزشک تجویز می‌کند، به خوبی قابل کنترل خواهد بود. این درد معمولاً طی چند روز اولیه شدیدتر است و سپس به سرعت کاهش می‌یابد. اگر درد به طور ناگهانی شدت یابد و با تورم یا قرمزی همراه باشد، ممکن است نشانه‌ای از عوارض جراحی گوش برجسته مانند هماتوم یا عفونت باشد که باید فوراً به جراح اطلاع داده شود.
احتمال برگشت گوش‌ها به حالت اولیه چقدر است؟
احتمال برگشت جزئی یا کامل شکل گوش (عود برجستگی) یکی از عوارض جراحی گوش برجسته است که می‌تواند بین ۵ تا ۱۰ درصد باشد. این اتفاق بیشتر به دلیل حافظه غضروف و تکنیک‌های جراحی خاص رخ می‌دهد. انتخاب جراح ماهر که از بخیه‌های دائمی و تکنیک‌های اصلاح غضروف مناسب استفاده می‌کند و همچنین رعایت دقیق استفاده از هدبند فشاری در دوره نقاهت، می‌تواند این ریسک را به حداقل برساند.
چه مدت پس از عمل، ورم و کبودی گوش‌ها برطرف می‌شود؟
تورم و کبودی، از عوارض جراحی گوش برجسته بسیار شایع و طبیعی هستند. کبودی معمولاً ظرف ۱۰ تا ۱۴ روز تا حد زیادی برطرف می‌شود. بخش عمده‌ای از تورم نیز طی ۲ تا ۳ هفته فروکش می‌کند، اما ممکن است تورم خفیف و باقی‌مانده تا چند ماه (حدود ۶ ماه) به طور کامل از بین برود و شکل نهایی گوش‌ها مشخص شود.
آیا جای زخم جراحی گوش برجسته همیشه مشخص خواهد بود؟
برشهای جراحی گوش برجسته معمولاً در پشت لاله گوش یا در چینهای طبیعی جلوی گوش ایجاد میشوند تا از دید پنهان بمانند. اگرچه اسکارها دائمی هستند، اما در این مکانها معمولاً به سختی دیده میشوند و با گذشت زمان محو میشوند. با این حال، ریسک تشکیل اسکار هیپرتروفیک یا کلوئید به عنوان یک عارضه جراحی گوش برجسته وجود دارد که با مراقبتهای ویژه و درمانهای جانبی قابل کنترل است.
در صورت مشاهده علائم عفونت، چه باید کرد؟
اگر علائمی نظیر افزایش ناگهانی و شدید درد، قرمزی یا گرمی غیرعادی، تورم پیشرونده، تب یا ترشحات چرکی از محل برش مشاهده کردید، این‌ها نشانه‌های جدی عفونت (پریکندریت) هستند. این وضعیت یک عارضه جراحی گوش برجسته اورژانسی محسوب می‌شود و باید بدون فوت وقت با جراح خود تماس بگیرید. تأخیر در درمان عفونت می‌تواند منجر به آسیب دائمی به غضروف شود.
چه زمانی میتوان فعالیتهای عادی را از سر گرفت؟
بیشتر بیماران میتوانند ظرف یک هفته به محل کار یا مدرسه بازگردند. با این حال، فعالیتهای شدید بدنی، ورزشهای تماسی، یا هر فعالیتی که ریسک ضربه به گوش را دارد، باید برای حداقل ۶ تا ۸ هفته به تعویق بیفتد. جراح شما بر اساس وضعیت بهبودیتان، زمان دقیق بازگشت به فعالیتهای عادی را مشخص خواهد کرد تا از بروز عوارض جراحی گوش برجسته ناشی از تروما جلوگیری شود.